مدتها بود که از طبيعت دور شده بودم و دلم يه برنامه اساسي براي گشتن تو دل طبيعت ميخواست.
اين بود که به پيشنهاد يکي از دوستان رفتيم کاروانسراي مرنجاب.
اين کاروانسرا در فاصله ي 70 کيلومتري از شهر کاشان واقع شده بعد از طي 50 کيلومتر به صورت راه خاکي تو دل کوير ميتونين اون رو پيدا کنين.
بودن در کوير حسي بود که تاحالا تجربه ش نکرده بودم. وقتي که توي تاريکي شب زير نور ماه هوس کردم توي کوير پياده برم، تنها احساسي که داشتم هيچ بودن بود. احساس ناچيز بودن در برابر اونهمه ستاره، وسعت کوير و ...
پيمودن رمل هاي کوير خيلي جالب تر از اوني بود که تصورش رو داشتم.
فقط ميتونم بگم زيبا بود، با خاطراتي که تو ذهنم برای هميشه نقش بستند...
چه عکسای قشنگی! به نظر فوق العاده میاد!
mibinam ke ye safare aali rafti o aksaye topol gerefti!:)
سلام دوست عزيز
نوشته هاتو خوندم جالب بود با تبادل لينك موافقي؟
برو! خالي نبد! من خودم ديدم سر شب رفته بودي مچاله شده و خوابيده بودي!
اصلا بيدار هم نمي شدي! تازه پتوي منو هم برداشته بودي! تازه هي مي گفتي برات آهنگ آروم بذارم! خلاصه بد شبي بود و من اصلا نديدم كه تو بخواي توي شب آسمان را نگاه كني يا ....
راستي يادش بخير! اون شكلاته بد كاري داد دستمون! اوق! اوق!
زندگي همينه ! بعضي وقتها روي رملها هم .....